ಅಹಲ್ಯೆಯ ಸ್ವಗತ

ಕತ್ತಲ ಬದುಕಿನ

ಸುತ್ತಲೂ ಹಾರುವ
ಬೆಳಕಿನ ಹಕ್ಕಿಗಳು
ಮಾನ ಕಳೆಯುತ್ತವೆ
ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು
ಸೆಳೆಯುತ್ತಾ ನಗುವ
ದೀಪದ ಕುಡಿಗಳು
ನನ್ನದೆ ಬಟ್ಟೆಯ ಚೂರುಗಳಿಂದ
ನನ್ನೆದೆಯನ್ನು ಸುಡುತ್ತವೆ
ಆಗೆಲ್ಲಾ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುತ್ತಿದ್ದ
ಕಣ್ಣೀರಿನ ಹನಿಗಳೆ ಈಗ
ಬೆಂಕಿಯಾರಿಸಿ ಕತ್ತಲಾಗಿಸುತ್ತವೆ
ಕೆಂಡ ಸುಂಯ್ಯ್‍ ಎನ್ನುತ್ತಾ
ಇದ್ದಿಲಾಗುತ್ತದೆ
ನಾನು ಕೂತಲ್ಲೆ
ತಣ್ಣಗಾಗುತ್ತೇನೆ,
ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯ
ಕಲ್ಲಾಗುತ್ತೇನೆ
ಕೊನರುವ ಆಸೆಯೊಂದಿಗೆ
ಕೊರಡಾಗುತ್ತೇನೆ
ಬೆಳಕ ಹರಡುವ ಸೂರ್ಯ
ಸುಡತೊಡಗುತ್ತಾನೆ

{ಬಿನ್ನಹ: ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್ ಅಪ್ಡೇಟ್ ಆಗದೆ ಬಹಳ ದಿನಗಳು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಬಹಳ ತಿಂಗಳುಗಳೆ ಕಳೆದಿದ್ದವು.! ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದು, ನಿರಾಶರಾದ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಕ್ಷಮೆ ಯಾಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಯಾಕೆ ಬರೆಯಲಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಈ ಎಲ್ಲವಕ್ಕೂ ಕಾರಣ, ಸಮಜಾಯಿಶಿಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಸ್ತುತ. ಬರೆಯದೆ ಕೂತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಹಾಗು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಬರೆಯಲು ಆರಂಭಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲ ಸಹ ಬ್ಲಾಗಿಗಳು ಹಾಗು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ನಾನು ಋಣಿ. ಅಪರಾಧವಂತೂ ಆಗಿದೆ, ಈ ನನ್ನ ತಪ್ಪಿಗೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕ್ಷಮೆ ಕೋರುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಬ್ಲಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.. ಅಂದ ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಮ ಯಾವ ಶಿಕ್ಷೆಗೂ ನಾನು ರೆಡಿ!! ನಿಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷೆಯೆ ನನಗೆ ಶ್ರೀರಕ್ಷೆ!!;)}